Υπήρχαν και τότε πολιτικοί που άφηναν άδεια τα ταµεία. Και δηµοσιονοµικά ελλείµµατα και µίζες. Φαίνεται πως και στην Αθήνα του 425 π.Χ., το κοινό χειροκροτούσε τις φαρµακερές ατάκες του (25χρονου πρωτοεµφανιζόµενου) Αριστοφάνη κατά της διαφθοράς στην πολιτική.
Ακόµη και να µην είχε η φετινή παραγωγή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος «Αχαρνής» ραχοκοκαλιά και στόχο, χάρη σ’ αυτές τις ατάκες φάνηκε να απέκτησε στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου. Σαν να το επέβαλε µε τον λόγο του – σε απόδοση Κ.Χ. Μύρη – ο Αριστοφάνης που… ήρθε από τα θυµαράκια.
Το βροντερό χειροκρότηµα από τους περίπου 6.000 θεατές της Παρασκευής και τους 10.000 του Σαββάτου δεν ήταν για τα εύκολα, επιθεωρησιακής λογικής, αστεία που προσέθεσε η ανάγνωση του έργου από τον σκηνοθέτη Σωτήρη Χατζάκη. Αλλά για τις πολιτικές ατάκες του διαχρονικού αριστοφανικού έργου. Οπως «υπεύθυνοι όλοι για τον χαµό µιας χώρας», «ελεύθεροι κυκλοφορούν οι ληστές», «πολλά λεφτά, µαύρα, αδέλφια», «παζαρεύουν να κάνουν την Ακρόπολη οικόπεδα µε θέα»...
Κι όταν η θεωρούµενη ως έκπληξη της παράστασης (ο συνθέτης Σταµάτης Κραουνάκης - Δικαιόπολις) µιλούσε στον µονόλογό του για «κλεφτοκοτάδες, φτωχογιάπηδες, εγκληµατίες, µαυροφραγκάτους, βουλευτάκια, διαχειριστές της µπίζνας του µεγάλου χρέους» ως υπεύθυνους για την κατάντια της αρχαίας Αθήνας καταλήγοντας «δεν θέλω να πω ονόµατα στο θέατρο», το κοινό αντέδρασε: «Πες ονόµατα!», βρόντηξε το κοίλο. «Τους µιλάει ο κόσµος στα σπίτια. Τους ξέρετε όλοι»! «Να πληρώσουν οι φταίχτες έπρεπε», προσέθεσε και το κοινό χειροκρότησε πάλι, σαν να ταυτιζόταν στη µετά ΔΝΤ Ελλάδα µε όσα µας παρέδωσε ο Αριστοφάνης από κείνη τη δύσκολη, επίσης, ώρα της Ελλάδας 2.435 χρόνια πριν.
Την ίδια αντίδραση βρήκε και ο Μεγαρίτης - Κώστας Βουτσάς, όταν σε απόγνωση πουλάει τις δύο κόρες του: «Μας φτώχυνε η ρουφιάνα η Ντάουν Τζόουν εκεί στου Σοφοκλή. Μας ρήµαξαν οι ιερείς από το Φαγοπέδι...» είπε και η φράση του πνίγηκε στο χειροκρότηµα. Και παρακάτω: «Λεφτά υπάρχουν. Οχι για µας. Αλλά από µας γι’ αυτούς» και πάλι βροντερό και παρατεταµένο χειροκρότηµα. «Η ζωή µας, αυτό που ζούµε καθηµερινά, είναι ό,τι λέει ο Αριστοφάνης και οι τραγικοί µας», εξηγούσε στα «ΝΕΑ» ο Κώστας Βουτσάς, το αποπνικτικά ζεστό πρωινό µετά την πρώτη παράσταση. «Και οι σηµερινοί ηθοποιοί είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας», προσέθετε µε την πείρα χρόνων στο σανίδι, που δεν τον εµπόδισε να συγκινηθεί, σχεδόν σαν παιδάκι, από το χειροκρότηµα στο «ιερό» θέατρο της Επιδαύρου. Οπως και ο Σταµάτης Κραουνάκης, που στα 55 του έµελλε να τον εγγράψει στα κιτάπια του το Σωµατείο Ελλήνων Ηθοποιών, για να παίξει στο αρχαίο θέατρο, στο οποίο είχε πρωτοµπεί το 1979 ως βοηθός του Μίκη Θεοδωράκη στους «Ιππής» του Θεάτρου Τέχνης.
Οσο για τον Λάµαχο - Γρηγόρη Βαλτινό εισέπραξε επίσης χειροκροτήµατα, αλλά ειδικά οι ντόπιοι θεατές (από το Λυγουριό και την Παλαιά Επίδαυρο) δεν είδαν µε καλό µάτι το µικρόφωνο-ψείρα που χρησιµοποίησε – κάτι που δεν σχολιάστηκε αντίστοιχα για τον Κώστα Βουτσά, ως µεγαλύτερο.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artId=4586254
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου