Η θέση της Ροδιαπόλεως ταυτίστηκε το 1842 από τους αρχαιολόγους Σπρατ και Φορµπς. Η πόλη είχε καταστραφεί κατά τον 2ο αιώνα µ.Χ. (140/141) από µεγάλο σεισµό, όπως είχε συµπεράνει και ο δρ Ιασά Κιζγκούτ. «Η πύλη εισόδου χρησιµοποιήθηκε και πάλι τη βυζαντινή περίοδο. Κατά τον 10ο και 11ο αιώνα, χτίστηκαν νέα πύλη και νέα τείχη για να προστατέψουν την πόλη, που είχε ξαναχτιστεί µέσα στην αρχαία πόλη, από τις επιδροµές των Αράβων», είπε ο καθηγητής.
«Η πύλη αυτή ήταν η κεντρική και από εδώ διακλαδίζονται οι δρόµοι που οδηγούσαν στο εσωτερικό της πόλης. Υπάρχουν δρόµοι που οδηγούν στο θέατρο, την αγορά, τα λουτρά και το θεραπευτήριο της πόλης», πρόσθεσε σε ανακοίνωσή του για τα πρόσφατα ευρήµατα που προστίθενται σε εκείνα προηγούµενων ανασκαφών από γερµανικές αρχαιολογικές αποστολές -ένα από αυτά είναι και ο τάφος του ευεργέτη της πόλης Οπραµόα.
Η Ροδιάπολις ήταν µέλος του Κοινού των Λυκίων και µαζί µε τις πόλεις Φάσηλις και Γάγαι ήταν ροδιακή αποικία. Σύµφωνα µε τον Θεόποµπο, το όνοµά της προήλθε από τη Ρόδη, θυγατέρα του µάντη Μόψου. Υπήρχαν ναοί όπου λατρεύονταν οι Άρτεµις, Απόλλων, Αθηνά, Ασκληπιός, Νέµεσις, Ελευθερία, Ίσις. Δύο άλλοι ναοί, ο ένας αφιερωµένος στην Τύχη και ο άλλος στη Νέµεσι, ανεγέρθησαν µε δωρεά του Οπραµόα.
Ακόµη, τα αποτελέσµατα γενετικής έρευνας που έκανε ο καθηγητής Κιζγκούτ στα οστά των τάφων της αρχαίας πόλης έδειξαν πως «αυτοί που κατοικούσαν στην αρχαιότητα στην περιοχή αυτή είναι οι ίδιοι που κατοικούν και σήµερα».
http://www.arxaiologia.gr/site/content.php?artid=7400
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου