Καθημερινά οδύρονται στον ώμο μας ότι μειώνονται τα εισοδήματά μας - λες κι εμείς όλοι δεν το ξέραμε. Παραληρούν ότι η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει. Και παθαίνουν υστερική κρίση όταν μεγάλοι οργανισμοί και τράπεζες, το ίδιο το ΔΝΤ, βεβαιώνουν ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να χρεοκοπήσει -όπως δεν χρεοκόπησε καμία χώρα που πρόλαβε να λάβει μέτρα δημοσιονομικής εξυγίανσης και αποκατάστασης της ανταγωνιστικότητάς της. Είναι οι μοιρολογίστρες της νέας εποχής. Φέρονται σαν να διαβάζουν τη μοίρα, το «γραμμένο» - δεν ασχολούνται με την ευτελή πραγματικότητα.
Δεν «μασάνε» επειδή τρεις πανίσχυροι φορείς, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Ευρωπαϊκή Ενωση, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, έχουν βάλει πάνω στο τραπέζι περισσότερα από 210 δισ. ευρώ στη μεριά της χώρας μας, εγγυώνται στην πράξη τα δύο τρίτα του δημοσίου χρέους μας και θέτουν ένα τεράστιο στοίχημα υπέρ της Ελλάδας -αφού αν δεν πετύχουν να ανορθώσουν τη μικρή χώρα μας, θα χρεοκοπήσει το κύρος τους, θα κλονιστεί η ισχύς τους και, μαζί, θα κλονιστούν πολλοί ισχυρότεροι από την Ελλάδα...
Οι μοιρολογίστρες θέλουν να μας επιβάλουν να κλαίμε τη μοίρα μας. Και εξαντλούν την ευρηματικότητά τους. Δεν αρκεί η υπαρκτή ανεργία 11,7%, εφευρίσκουν μεθόδους «μέτρησής» της ώστε να την ανεβάσουν στο 20% επειγόντως - μεθόδους σύμφωνα με τις οποίες η ανεργία στις σκανδιναβικές χώρες θα ήταν από 30 έως 50%.
Δεν τους αρκεί η υπαρκτή μείωση των εισοδημάτων, εφευρίσκουν συνεχώς νέα μνημόνια με μέτρα περικοπής μισθών και (πάντα...) επικείμενες απολύσεις από το Δημόσιο.
Οπου στρέφουν το βλέμμα βλέπουν καταστροφές να έρχονται, δεν διακρίνουν ουδέν θετικό - νυν και ες αεί. Αλλά ευκρινώς παρατηρούν τη μεγάλη κοινωνική αναταραχή που ωρίμασε και, όπου να ’ναι, ξεσπά «από μέρα σε μέρα». Ετσι, ανέτως μπορούν να οδύρονται (και) για την ανασφάλεια που αποτρέπει τις επενδύσεις. Και, βεβαίως, αποσιωπούν όσα αργά και βασανιστικά αλλάζουν. Μηδενίζουν τα πρώτα αποτελέσματα των θυσιών ολόκληρης κοινωνίας, χωρίς να έχουν την ικανότητα να διατυπώσουν μία, κάποια, πρόταση δράσης. Και χλευάζουν τον κ. Γ. Παπανδρέου και την κυβέρνησή του, όχι ασκώντας αυστηρή κριτική (όπερ, όχι μόνο δικαιολογημένο αλλά και αναγκαίο…) ούτε από τις θέσεις μιας εναλλακτικής πολιτικής, αλλά υπό το πρίσμα της χαζής αυταρέσκειας - «αν ήμουν εγώ πρωθυπουργός!..» και λοιπά κατάλοιπα καθυστέρησης.
Προσωπικά, ουδόλως με ενοχλούν οι μοιρολογίστρες και οι αγωνιστές του αντικατοχικού αγώνα και της προόδου, γενικώς -για όλους υπάρχει χώρος και ρόλος, όλοι μπορούμε ίσως να είμαστε σχετικά χρήσιμοι, όλοι είμαστε συνηθισμένοι και στις υπερβολές, άλλωστε σαν το εκκρεμές κινείται η δοσολογία γκρίνιας και αισιοδοξίας στον τόπο μας. Αυτοί που αληθινά με ενοχλούν είναι εκείνοι που επενδύουν στην καταστροφή της χώρας για να «φτιαχτούν» οικονομικά, δηλαδή να αγοράσουν Ελλάδα πάμφθηνα, ή να κερδοσκοπήσουν πολιτικά - δηλαδή να κυβερνήσουν μια κατεστραμμένη χώρα. Κρύβονται ανάμεσα στις άλλες μοιρολογίστρες.
Αν προσέξετε, λοιπόν, θα διακρίνετε ανάμεσά τους γνωστές φιγούρες, που ήταν ιδιαιτέρως χαρωπές μέχρι πρότινος - ας πούμε, μέχρι πέρυσι. Για παράδειγμα, πρώην γενικούς γραμματείς που αντάλλαξαν τη σιωπή τους με τη θέση ενός προέδρου και, αίφνης, κηρύσσουν αντιιμπεριαλιστικό αγώνα για την απαλλαγή από το Μνημόνιο. Πρώην υπουργούς που μοιρολογούν όχι επειδή συμμετείχαν σε μια σειρά από ατομικά ή ομαδικά σκάνδαλα και άφησαν πίσω τους συντρίμμια (χωρίς οι ίδιοι να ζημιώσουν, αντιθέτως...) αλλά επειδή, με θυσίες, αποφεύγουμε τη χρεοκοπία στην οποία μας οδηγούσαν με ακρίβεια και αρχηγούς κομμάτων που καταψηφίζουν το Μνημόνιο, με εναλλακτική την παύση πληρωμών και την επιστροφή της χώρας στη 10ετία του 1950. Θα διακρίνετε, επίσης, συνδικαλιστές που υποτίθεται ότι μιλούν στο όνομα των μικρών επιχειρήσεων αλλά δεν αντιπροσωπεύουν παρά ένα κρατικοδίαιτο (και μπαταχτσίδικο...) τμήμα της επιχειρηματικότητας. Αλλους «αντιραγιάδες» συνδικαλιστές, που αντιπροσωπεύουν προσοδούχους δημοσίων οργανισμών και συνταξιούχους των 58 ετών με συντάξεις των 3.000 ευρώ. Και βεβαίως, από τις κορυφαίες μοιρολογίστρες δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι φαύλοι δήμαρχοι που τίναξαν στον αέρα τα ταμεία του δήμου, παραγέμισαν δημοτικούς ραδιοσταθμούς με πελάτες δημοσιογράφους και ξεχείλισαν τις δημοτικές εταιρείες από αμέτρητα ρουσφέτια παντός είδους.
Αυτές τις μοιρολογίστρες απεχθάνομαι. Τις μοιρολογίστρες από ιδιοτέλεια - που τοκίζουν στην καταστροφή της χώρας.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_05/09/2010_413878
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου