προβληματισμό προκαλεί η αίτηση ακυρώσεως του Μνημονίου

Έντονο προβληματισμό προκάλεσε η αίτηση ακυρώσεως του Μνημονίου που κατατέθηκε χθες στο Συμβούλιο της Επικρατείας από τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών, τη ΑΔΕΔΥ, την ΠΟΠΣ, την ΕΣΗΕΑ, το ΤΕΕ, την Ομοσπονδία Εργατικών Στελεχών Ελλάδος, το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Επαρχίας Λιβαδειάς, το Σύνδεσμο Αποφοίτων Αξιωματικών Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων Τάξης 1978, τη Λέσχη Αεροπορίας Στρατού, τον Ενιαίο Φορέα Διδασκόντων Σχολής Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Κρήτης, με σκοπό όλες οι περικοπές, που έχουν γίνει σε μισθούς και συντάξεις να κηρυχτούν ως αντικείμενες στο Σύνταγμα, στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο, στην ΕΣΔΑ και στις Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας. Και αυτό γιατί όπως επεσήμαναν στο “R” έγκριτοι νομικοί, σχετική νομολογία δεν υπάρχει, ώστε να γίνουν βέβαιες εκτιμήσεις για το αποτέλεσμα της προσφυγής.


Οι λόγοι, που προβάλλονται στην προσφυγή αφορούν “θέματα τόσο τυπικά όσο και ουσιαστικά. Ο πρώτος λόγος σχετίζεται με την πλημμελή διαδικασία, δυνάμει της οποίας ψηφίστηκε ο νόμος 3845/2010, που αν και κατ' ουσίαν αποτελεί διεθνή συνθήκη, κατά παράβαση του άρθρου 28 παρ.2 του Συντάγματος δεν ψηφίστηκε από τα 3/5 του συνόλου των Βουλευτών. Ο δεύτερος λόγος, αφορά την μη νόμιμη εκχώρηση αρμοδιοτήτων του νομοθετικού σώματος στον Υπουργό Οικονομικών, ο οποίος δικαιούται να υπογράφει κάθε μνημόνιο, δανειακή σύμβαση και ό,τι κρίνει απαραίτητο για την εκτέλεση του μηχανισμού Στήριξης της Ελληνικής Οικονομίας, κατά παράβαση του άρθρου 36 παρ. 2 του Συντάγματος.

Η παραβίαση του δικαιώματος της «περιουσίας», στην έννοια της οποίας εμπίπτει τόσο η αμοιβή όσο και η σύνταξη, όπως προστατεύεται από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αποτελεί τον τρίτο λόγο της αίτησης μας,. Μεταξύ άλλων, στην αίτηση υπογραμμίζεται ότι το δημόσιο συμφέρον θα πρέπει κάθε φορά να αιτιολογείται επαρκώς όταν λαμβάνονται μέτρα, που θίγουν δικαιώματα, που προστατεύονται από το Σύνταγμα και τις Διεθνείς Συμβάσεις.

Τέλος, υποστηρίζεται, ότι η κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας συνιστά ανεπίτρεπτη παρέμβαση στην ιδιωτική πρωτοβουλία αλλά και στην συνδικαλιστική ελευθερία, την στιγμή, μάλιστα, που με την νέα συνθήκη της Λισσαβώνας ενισχύεται σε ευρωπαϊκό επίπεδο η συλλογική δράση στα εργασιακά θέματα”.

Η εκδίκαση της προσφυγής αναμένεται έως τον Σεπτέμβριο, λόγω του κατεπείγοντος του θέματος. Πέρα από τη νομική διάσταση του θέματος, η οποία είναι πρωτοφανής στη μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας, η απόφαση έχει αναμφισβήτητα και πολιτική διάσταση. Όπως σημειώνει στη σχετική ανακοίνωσή του ο ΔΣΑ “αναγνωρίζοντας, ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών έχει απολέσει την εμπιστοσύνη της στην λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος, καθώς νομοθετική και εκτελεστική εξουσία έχουν εκχωρήσει άνευ όρων όλες τους τις αρμοδιότητες στον Υπουργό Οικονομικών και στην Τροϊκα, απευθυνόμαστε στην μόνη εξουσία, που φαίνεται να αντιστέκεται, τη δικαστική, επιδιώκοντας την αποτελεσματική παρέμβασή της για την προάσπιση των δικαιωμάτων μας που θίγονται”. Αξίζει βεβαίως να σημειωθεί ότι η άλλη πλευρά του πολιτικού επιχειρήματος είναι ότι αν το Μνημόνιο κριθεί αντισυνταγματικό και τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση ακυρωθούν, τότε η χώρα μας θα κηρύξει την επόμενη στιγμή κιόλας στάση πληρωμών και εντέλει χρεοκοπία. Οι μισθοί και οι συντάξεις δεν θα μπορούν να πληρωθούν, αφού ο προϋπολογισμός του κράτους είναι ελλειμματικός και η Ελλάδα έχει αποκλειστεί από τις διεθνείς αγορές, άρα δεν θα μπορεί να δανειστεί για να πληρώσει. Στην ακραία αυτή περίπτωση, θα πρέπει να θεωρείται βέβαιη η έξοδος από το ευρώ και η κοπή εθνικού νομίσματος (του οποίου η ισοτιμία θα καταβαραθρωθεί σε σχέση με άλλα νομίσματα). Με άλλα λόγια, η απόλυτη καταστροφή... Κατόπιν τούτων, η κυβέρνηση ελπίζει ότι το ΣτΕ θα προτάξει τελικά λόγους δημοσίου συμφέροντος και έκτακτης εθνικής ανάγκης στην τελική του απόφαση.

Το βάρος όμως επαφίεται στο Συμβούλιο της Επικρατείας...
http://www.reporter.gr/Ειδήσεις/Πολιτική/item/158240-Πονοκέφαλος-στην-κυβέρνηση-από-την-προσφυγή-κατά-του-Μνημονίου