Μεχντί Χονβαρντόστ, πρέσβης του Ιράν στην Ελλάδα
Οι ιμπεριαλιστές φοβούνται την αυτάρκεια του ανεξάρτητου Ιράν
Συνέντευξη στον Ρούντυ Ρινάλντι
Tα σύννεφα του πολέμου πυκνώνουν γι’ άλλη μια φορά πάνω από το Ιράν. Η αμερικανική πολεμική αρμάδα πλέει προς τον Περσικό, ενώ οι Ισραηλινοί δηλώνουν πως εντός της εβδομάδας αρχίζουν τους βομβαρδισμούς. Παράλληλα, η ελληνική κυβέρνηση διάλεξε αυτήν ακριβώς τη στιγμή για να υπογραμμίσει, θορυβωδώς, με την επίσκεψη Νετανιάχου στην Αθήνα, την ευθυγράμμισή της με τα αμερικανο-ισραηλινά σχέδια. Σ’ αυτές τις συνθήκες ο Δρόμος θεώρησε σημαντικό να ζητήσει από τον Ιρανό πρέσβη στην Αθήνα τη γνώμη του για τις εξελίξεις.
Σε μια μακροσκελή συνέντευξη ο κ. Μεχντί Χοναρντόστ, αξιολογεί τις πρόσφατες απειλητικές δραστηριότητες εναντίον του Ιράν, συνδέοντάς τες με το ευρύτερο γεωπολιτικό πλαίσιο στη Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία, αναδεικνύοντας το ρόλο των κρατικών πολιτικών και των συμφερόντων που συνθέτουν το σκηνικό στην ευρύτερη περιοχή. Επίσης, μιλά για τις σχέσεις Ελλάδας – Ιράν και τις προοπτικές τους, τόσο σε διακρατικό-οικονομικό επίπεδο, επικεντρώνοντας κυρίως στον ενεργειακό τομέα, όσο και στο ευρύτερο πεδίο των σχέσεων και της αλληλεγγύης των δύο λαών.
Με βάση τις πρόσφατες εξελίξεις και τις πολεμικές προετοιμασίες ενάντια στο Ιράν και τη συνεχιζόμενη στοχοποίησή του από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, αλλά και με δεδομένη την ιρανοφοβία και τη δαιμονοποίηση της συγκεκριμένης χώρας που προωθείται στα δυτικά ΜΜΕ, ο Δρόμος θέλησε να παρουσιάσει και την επίσημη άποψη του Ιράν για τα κρίσιμα γεωπολιτικά ζητήματα. Ο πρέσβης του Ιράν στην Αθήνα, κύριος Μεχντί Χοναρντόστ, μας υποδέχθηκε με ευγένεια και απάντησε στις ερωτήσεις του Δρόμου για όλα αυτά τα θέματα.
Στην Δύση γίνεται προσπάθεια δαιμονοποίησης του Ιράν αλλά και στοχοποίησής του από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και το Ισραήλ. Πρόσφατα, η ελληνική κυβέρνηση ακολουθεί μία εντελώς φιλοαμερικάνικη πολιτική. Σ’ αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η επίσκεψη Νετανιάχου που αποτελεί μεγάλη πρόκληση για όλον τον αραβικό και μουσουλμανικό κόσμο. Θέλουμε να συζητήσουμε γι’ αυτά τα θέματα…
Θεωρώ πολύ θετικό να έρχομαι σ’ επαφή με τον ελληνικό Τύπο. Πάντοτε δέχομαι και καλωσορίζω τις προτάσεις που έρχονται από τις εφημερίδες. Καταρχήν θα ήθελα να αναφερθώ στη γενικότερη κατάσταση, στα διεθνή ζητήματα. Από τη μία πλευρά έχουμε την Αμερική, με τις χώρες-συμμάχους της και από την άλλη χώρες που θέλουν να παραμένουν ανεξάρτητες. Είναι αναμενόμενο, εφόσον θέλεις να διατηρήσεις την ανεξαρτησία σου και να πας αντίθετα με τη βούληση των υπερδυνάμεων, να πληρώσεις ένα ακριβό κόστος. Είναι περίπου μισό αιώνα που οι Αμερικανοί δεν αφήνουν ήσυχο το Ιράν. Από το πραξικόπημα του 1953 και την ανατροπή της κυβέρνησης Μοσαντέκ μέχρι την άνευ όρων στήριξη του καθεστώτος του Σάχη και την εχθρότητά τους απέναντι στην ισλαμική επανάσταση, την άμεση παρέμβαση στον πόλεμο Ιράν-Ιράκ υπέρ του Σαντάμ, την εκτόξευση πυραύλου κατά ιρανικού επιβατικού αεροσκάφους με πάνω από 200 επιβάτες, την επίθεση κατά των πετρελαϊκών πηγών του Ιράν. Και, βεβαίως, η επιβολή πάρα πολλών κυρώσεων, μέχρις του σημείου να μην δίνεται η δυνατότητα στο Ιράν να αγοράσει ένα επιβατικό αεροσκάφος. Ακόμα και η πολιτική των διακρίσεων και η πολιτική δύο μέτρων και δύο σταθμών στο θέμα του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν, που είναι ένα τεχνικής φύσεως ζήτημα. Το πυρηνικό ζήτημα του Ιράν -που έχει τεθεί το τελευταίο διάστημα στα διεθνή μέσα ενημέρωσης και στις πολιτικές συζητήσεις- είναι ένα ζήτημα απόλυτα τεχνικό και σύμφωνα και με την άποψη της Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας (ΙΑΕΑ), μπορεί να επιλυθεί. Οι ΗΠΑ έχουν παρέμβει και σ’ αυτό το ζήτημα, προσπαθώντας να το μετατρέψουν σε πολιτικό.
Στο πλαίσιο αυτής της εχθρικής πολιτικής εναντίον της ανεξάρτητης πολιτικής του Ιράν είναι αναγκαίο να προωθηθεί ένας ψυχολογικός πόλεμος εντυπώσεων κατά της χώρας μας. Με το παραμικρό και με την οποιαδήποτε ευκαιρία προσπαθούν να καταστρέψουν τη διεθνή εικόνα του Ιράν. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, η ισλαμική δημοκρατία του Ιράν απέναντι σ’ αυτή τη μακροχρόνια πολιτική των υπερδυνάμεων κατά των εθνικών συμφερόντων της χώρας, σχεδίασε κι έχει αρχίσει να εφαρμόζει μία δική της πολιτική. Παρ’ όλες τις αυστηρές κυρώσεις που έχουν εφαρμοστεί κατά της χώρας, μπόρεσε να εξελιχθεί και να προοδεύσει στον επιστημονικό τομέα. Στην Ιατρική πολλά από τα ζωτικής σημασίας φάρμακα παράγονται αποκλειστικά στο Ιράν. Το Ιράν είναι ανάμεσα στις 7 χώρες που έχουνε πάει στο Διάστημα. Επίσης, συγκαταλέγεται στο μικρό αριθμό χωρών που έχουν αναπτύξει τη νανοτεχνολογία και βασιζόμενη στις δικές της γνώσεις και τις δικές της δυνατότητες έχει αναπτύξει την πυρηνική τεχνολογία για ειρηνικούς σκοπούς. Είναι η μοναδική χώρα που είναι η πλέον σταθερή στην πιο ασταθή περιοχή της γης.
Τέλος, δύο λόγια σχετικά με τη σημερινή κατάσταση και το μέλλον. Οι Αμερικανοί σήμερα στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ βρίσκονται μέχρι το λαιμό στο βάλτο. Είναι πολύ εύκολο να ξεκινήσουν κάποιοι έναν πόλεμο, αλλά είμαι κατηγορηματικά σίγουρος ότι δεν θα είναι αυτοί που θα τον τελειώσουν. Ο πόλεμος θα τελειώσει με τη δική μας νίκη.
Τώρα γιατί το Ισραήλ σπρώχνει τα πράγματα προς τα ‘κει; Θέλει να καλύψει τα δικά του εγκλήματα, να αποκρύψει το δικό του καρκίνωμα στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, να αποτρέψει δηλαδή την προσοχή της παγκόσμιας κοινής γνώμης απ’ αυτό και να τη μεταφέρει σε κάποιο νέο πόλεμο. Το Ιράν ποτέ δεν έχει απειλήσει, ποτέ δεν έχει διεκδικήσει εδάφη από άλλα κράτη. Σε ποια συμμαχία στον κόσμο συμμετέχει κατά άλλων χωρών; Το μόνο που λέει προς τους Αμερικανούς είναι ότι «κύριοι, δεν σας θέλουμε. Αφήστε μας να ζήσουμε». Να είστε σίγουρος ότι ο τρόμος των ιμπεριαλιστών δεν είναι η πυρηνική βιομηχανία του Ιράν. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι το Ιράν λειτουργεί αυστηρά στο πλαίσιο της ΙΑΕΑ. Ο φόβος τους αφορά την αυτάρκεια του Ιράν. Αφορά και την αντίσταση κατά Αμερικανών στην περιοχή, την αντιαμερικανική σκέψη στην περιοχή. Έχουν πρόβλημα με τα πιστεύω, με τη σκέψη του Ιράν. Τη φυσική παρουσία μπορείς να την απαλείψεις, αλλά τη σκέψη δεν μπορείς να την εξουδετερώσεις.
Ψυχολογικός πόλεμος
Αυτή την περίοδο, απ’ ό,τι μαθαίνουμε, μοίρες του αμερικανικού στόλου πέρασαν τη Διώρυγα του Σουέζ και κατευθύνονται προς τον Περσικό Κόλπο. Λέγεται ότι θέλουν να δοκιμάσουν και κάποια νέα όπλα μαζικής καταστροφής. Την ίδια στιγμή, λένε ότι το Ισραήλ όπου να ’ναι θα προσπαθήσει να βομβαρδίσει πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν. Πόσο κοντά είμαστε σε μια τέτοια επίθεση ή πρόκειται για μια από τις συνηθισμένες απειλές;
Είναι μέρος του ψυχολογικού πολέμου της Αμερικής. Παράλληλα, επιχειρεί να παρουσιάσει το Ιράν ως ανασφαλή περιοχή, ώστε να μην προχωρήσει καμία επένδυση στη χώρα. Όσον αφορά το στόλο που αναφέρετε, δεν είναι πρώτη φορά που έρχονται, έχουν έρθει πολλές φορές στα στενά του Ορμούζ, που γεωγραφικά είναι δίπλα μας. Αν οι ΗΠΑ είχαν βγει από την κρίση του Ιράκ και του Αφγανιστάν, τότε ενδεχομένως να είχαν περισσότερες πιθανότητες τα σχέδιά τους.
Μια τυχοδιωκτική επίθεση εκ μέρους του Ισραήλ κι όχι των ΗΠΑ;
Το Ισραήλ είναι πολύ μικρό για να προβεί από μόνο του σε μια τέτοια ενέργεια. Αυτό το σχέδιο που μου λέτε δεν συμβαδίζει με το μέγεθος του Ισραήλ. Η αλήθεια είναι ότι οι ιμπεριαλιστές έχουν βασικά εργαλεία στα χέρια τους. Ένα από αυτά είναι οι κόρνες στη διεθνή σκηνή. Το Ισραήλ είναι σαν να νιαουρίζει μια διεθνής γατούλα πάνω σ’ ένα μικρόφωνο το οποίο είναι συνδεδεμένο με τεράστια ηχεία. Κάθε μέρα φωνάζουν από αυτές τις κόρνες, απλά και μόνο για να μην ακούσει η διεθνής κοινή γνώμη τις κραυγές του παλαιστινιακού λαού. Δημιουργούν κλίμα, ώστε να ξεκαθαρίσουν λογαριασμούς με τους Παλαιστινίους και το Λίβανο.
Αντίθετα, το Ιράν έχει 75 εκατομμύρια πληθυσμό, και το 65% είναι κάτω των 30 ετών. Δηλαδή, έχει 40 εκατομμύρια νέους ανθρώπους. Το μοναδικό θέμα που απασχολεί την ιρανική κυβέρνηση είναι η οικονομία, να βρει απασχόληση γι’ αυτούς τους νέους.
Στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, τον Ιούνιο, ελήφθη απόφαση για κυρώσεις εναντίον του Ιράν. Το ενδιαφέρον, όμως, εστιάζεται στη στάση της Ρωσίας και της Κίνας, οι οποίες υπερψήφισαν τις κυρώσεις. Πώς μπορεί να ερμηνευτεί αυτή η στάση;
Η αλλαγή πλεύσης ορισμένων χωρών επηρεάστηκε από τις συγκυριακές ανάγκες τους εκείνη την περίοδο. Εμείς, δεν ζητήσαμε καμία βοήθεια από οποιαδήποτε χώρα. Η επανάστασή μας, αν θυμάστε, είχε ως κεντρικό σύνθημα «ούτε ανατολή, ούτε δύση». Τόνιζε, δηλαδή, τη σημασία της ανεξαρτησίας της χώρας. Έχουμε πολύ καλές σχέσεις και με τη Ρωσία και με την Κίνα. Αυτές οι δύο χώρες είναι ελεύθερες, στο πλαίσιο των εθνικών τους συμφερόντων να αποφασίζουν ποια πολιτική θα ακολουθήσουν. Ωστόσο, δεν έχουμε δει κάποιες ενδείξεις πως έχουν απομακρυνθεί από μας κι έχουν υιοθετήσει τις δυτικές θέσεις. Το γιατί έκαναν μία συγκυριακή στροφή θα πρέπει να ρωτήσετε τις ίδιες.
Ο πολυπολικός κόσμος
Προχωράμε σ’ έναν πολυπολικό κόσμο. Δηλαδή, η παντοκρατορία των Αμερικάνων αμφισβητείται. Η Λατινική Αμερική αποτελεί ένα παράδειγμα της αποδέσμευσης. Η Ρωσία έχει ανασυγκροτηθεί και προσπαθεί να παίξει κάποιο ρόλο. Υπάρχει η Κίνα, η Ομάδα της Σαγκάης και ίσως να υπάρξουν διαφοροποιήσεις και από ευρωπαϊκές χώρες. Στην πορεία, λοιπόν, για έναν πολυπολικό κόσμο, μπορεί να δημιουργηθεί μια ομάδα χωρών που να παίζει έναν πιο προοδευτικό, πιο προωθητικό ρόλο, αμφισβητώντας την ηγεμονία των ΗΠΑ;
Είναι σαφές ότι η αμερικανική παντοδυναμία πάει προς το τέλος της. Και αυτό, γιατί οι παράγοντες ισχύος του 21ου αιώνα δεν είναι οι ίδιοι με αυτούς που ίσχυαν τον 20ό. Πόσα τανκς έχω; Άρα, μπορώ να επιβάλω τη βούλησή μου. Δεν μπορείς να βρεις σε μία χώρα κανέναν λαό που να δέχεται 100% όλα αυτά που του λέει η ίδια η κυβέρνησή του. Δεν, είναι, λοιπόν, σήμερα η εποχή που οι Αμερικανοί, με το έτσι θέλω και με απεριόριστη ελευθερία θα ρίξουν μια ατομική βόμβα. Όλα στηρίζονται στις οικονομικές εξελίξεις. Οι οικονομικοί πόλοι, λοιπόν, που αναφέρατε και θα πρέπει να εντάξουμε και την Ινδία σε αυτούς, θα παίξουν πολύ σημαντικό ρόλο στις νέες παγκόσμιες ισορροπίες. Σ’ αυτό το πλαίσιο, που -κατά τη μου γνώμη μου- είναι πολύ ενδιαφέρον, το Ιράν έχει όλα τα κριτήρια ώστε να ενταχθεί σ’ έναν οικονομικό πόλο. Το Ιράν προετοιμάζεται στη δημιουργία νέων περιφερειακών πόλων και θα παίξει εποικοδομητικό ρόλο στη διαχείριση των παγκόσμιων ζητημάτων.
Να προσθέσω, επίσης, ότι η Ευρώπη ή ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες που θέλουν να συμμετάσχουν στην παγκόσμια νέα τάξη πραγμάτων, γνωρίζουν πολύ καλά ότι η οικονομική ασφάλεια της Ευρώπης, η οποία επηρεάζεται από τον βασικό παράγοντα της ενέργειας, δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί χωρίς το Ιράν. Κάθε χειμώνα βλέπετε τις εντάσεις που δημιουργούνται με τη Ρωσία. Η Ευρώπη δεν μπορεί να δεχτεί το μονοπώλιο που θέλουν να κρατήσουν ορισμένες χώρες. Το μόνο, λοιπόν, εμπόδιο για να ανοίξει η στρόφιγγα της ενέργειας στην Ευρώπη, είναι οι Αμερικάνοι.
Τέλος, αν μου επιτρέπετε, θέλω να κάνω τρεις προτάσεις: Αν οι Αμερικανοί αλλάξουν τους συμβούλους του προέδρου, εάν οι Αμερικανοί προτιμήσουν τα συμφέροντα της Ευρώπης και της Ασίας και θυσιάσουν τα συμφέροντα ενός καθεστώτος εισβολής, αν πάψουν να είναι ο «σούπερμαν» της παγκόσμιας σκηνής, τότε ο κόσμος θα είναι πολύ καλύτερος.
Και η δική μου προσδοκία, προσδοκία ενός ανθρώπου που παρακολουθεί εδώ και 24 χρόνια στενά τις διεθνείς εξελίξεις, ο οποίος ήταν ταυτόχρονα και οικονομικός ερευνητής, είναι να μην επιτρέψουμε να βρίσκεται σε κωματώδη κατάσταση, ή σε κατάσταση υπνηλίας, η κοινή γνώμη. Βασικός στόχος της ιρανοφοβίας είναι η εκτροπή της προσοχής της διεθνούς κοινής γνώμης απ’ όσα συμβαίνουν στην Παλαιστίνη.
Αυτό, λοιπόν, που προσδοκώ από σας που μιλάτε τη γλώσσα του κόσμου, είναι να θέτετε το ερώτημα: Είναι απειλή για τη διεθνή κοινότητα το σημερινό Ιράν και δεν είναι με όσα έχει κάνει το Ισραήλ; Ας διαβάσουμε ιστορία, ας μάθουμε πότε τα τελευταία 200-300 χρόνια έχει επιτεθεί το Ιράν σε γειτονική ή σε οποιαδήποτε άλλη χώρα και ας διαβάσουμε τι έχουν κάνει οι Αμερικανοί και οι ισραηλινοί τα τελευταία 50 χρόνια.
Θεωρώ πολύ θετικό να έρχομαι σ’ επαφή με τον ελληνικό Τύπο. Πάντοτε δέχομαι και καλωσορίζω τις προτάσεις που έρχονται από τις εφημερίδες. Καταρχήν θα ήθελα να αναφερθώ στη γενικότερη κατάσταση, στα διεθνή ζητήματα. Από τη μία πλευρά έχουμε την Αμερική, με τις χώρες-συμμάχους της και από την άλλη χώρες που θέλουν να παραμένουν ανεξάρτητες. Είναι αναμενόμενο, εφόσον θέλεις να διατηρήσεις την ανεξαρτησία σου και να πας αντίθετα με τη βούληση των υπερδυνάμεων, να πληρώσεις ένα ακριβό κόστος. Είναι περίπου μισό αιώνα που οι Αμερικανοί δεν αφήνουν ήσυχο το Ιράν. Από το πραξικόπημα του 1953 και την ανατροπή της κυβέρνησης Μοσαντέκ μέχρι την άνευ όρων στήριξη του καθεστώτος του Σάχη και την εχθρότητά τους απέναντι στην ισλαμική επανάσταση, την άμεση παρέμβαση στον πόλεμο Ιράν-Ιράκ υπέρ του Σαντάμ, την εκτόξευση πυραύλου κατά ιρανικού επιβατικού αεροσκάφους με πάνω από 200 επιβάτες, την επίθεση κατά των πετρελαϊκών πηγών του Ιράν. Και, βεβαίως, η επιβολή πάρα πολλών κυρώσεων, μέχρις του σημείου να μην δίνεται η δυνατότητα στο Ιράν να αγοράσει ένα επιβατικό αεροσκάφος. Ακόμα και η πολιτική των διακρίσεων και η πολιτική δύο μέτρων και δύο σταθμών στο θέμα του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν, που είναι ένα τεχνικής φύσεως ζήτημα. Το πυρηνικό ζήτημα του Ιράν -που έχει τεθεί το τελευταίο διάστημα στα διεθνή μέσα ενημέρωσης και στις πολιτικές συζητήσεις- είναι ένα ζήτημα απόλυτα τεχνικό και σύμφωνα και με την άποψη της Διεθνούς Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας (ΙΑΕΑ), μπορεί να επιλυθεί. Οι ΗΠΑ έχουν παρέμβει και σ’ αυτό το ζήτημα, προσπαθώντας να το μετατρέψουν σε πολιτικό.
Στο πλαίσιο αυτής της εχθρικής πολιτικής εναντίον της ανεξάρτητης πολιτικής του Ιράν είναι αναγκαίο να προωθηθεί ένας ψυχολογικός πόλεμος εντυπώσεων κατά της χώρας μας. Με το παραμικρό και με την οποιαδήποτε ευκαιρία προσπαθούν να καταστρέψουν τη διεθνή εικόνα του Ιράν. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, η ισλαμική δημοκρατία του Ιράν απέναντι σ’ αυτή τη μακροχρόνια πολιτική των υπερδυνάμεων κατά των εθνικών συμφερόντων της χώρας, σχεδίασε κι έχει αρχίσει να εφαρμόζει μία δική της πολιτική. Παρ’ όλες τις αυστηρές κυρώσεις που έχουν εφαρμοστεί κατά της χώρας, μπόρεσε να εξελιχθεί και να προοδεύσει στον επιστημονικό τομέα. Στην Ιατρική πολλά από τα ζωτικής σημασίας φάρμακα παράγονται αποκλειστικά στο Ιράν. Το Ιράν είναι ανάμεσα στις 7 χώρες που έχουνε πάει στο Διάστημα. Επίσης, συγκαταλέγεται στο μικρό αριθμό χωρών που έχουν αναπτύξει τη νανοτεχνολογία και βασιζόμενη στις δικές της γνώσεις και τις δικές της δυνατότητες έχει αναπτύξει την πυρηνική τεχνολογία για ειρηνικούς σκοπούς. Είναι η μοναδική χώρα που είναι η πλέον σταθερή στην πιο ασταθή περιοχή της γης.
Τέλος, δύο λόγια σχετικά με τη σημερινή κατάσταση και το μέλλον. Οι Αμερικανοί σήμερα στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ βρίσκονται μέχρι το λαιμό στο βάλτο. Είναι πολύ εύκολο να ξεκινήσουν κάποιοι έναν πόλεμο, αλλά είμαι κατηγορηματικά σίγουρος ότι δεν θα είναι αυτοί που θα τον τελειώσουν. Ο πόλεμος θα τελειώσει με τη δική μας νίκη.
Τώρα γιατί το Ισραήλ σπρώχνει τα πράγματα προς τα ‘κει; Θέλει να καλύψει τα δικά του εγκλήματα, να αποκρύψει το δικό του καρκίνωμα στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, να αποτρέψει δηλαδή την προσοχή της παγκόσμιας κοινής γνώμης απ’ αυτό και να τη μεταφέρει σε κάποιο νέο πόλεμο. Το Ιράν ποτέ δεν έχει απειλήσει, ποτέ δεν έχει διεκδικήσει εδάφη από άλλα κράτη. Σε ποια συμμαχία στον κόσμο συμμετέχει κατά άλλων χωρών; Το μόνο που λέει προς τους Αμερικανούς είναι ότι «κύριοι, δεν σας θέλουμε. Αφήστε μας να ζήσουμε». Να είστε σίγουρος ότι ο τρόμος των ιμπεριαλιστών δεν είναι η πυρηνική βιομηχανία του Ιράν. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι το Ιράν λειτουργεί αυστηρά στο πλαίσιο της ΙΑΕΑ. Ο φόβος τους αφορά την αυτάρκεια του Ιράν. Αφορά και την αντίσταση κατά Αμερικανών στην περιοχή, την αντιαμερικανική σκέψη στην περιοχή. Έχουν πρόβλημα με τα πιστεύω, με τη σκέψη του Ιράν. Τη φυσική παρουσία μπορείς να την απαλείψεις, αλλά τη σκέψη δεν μπορείς να την εξουδετερώσεις.
Ψυχολογικός πόλεμος
Αυτή την περίοδο, απ’ ό,τι μαθαίνουμε, μοίρες του αμερικανικού στόλου πέρασαν τη Διώρυγα του Σουέζ και κατευθύνονται προς τον Περσικό Κόλπο. Λέγεται ότι θέλουν να δοκιμάσουν και κάποια νέα όπλα μαζικής καταστροφής. Την ίδια στιγμή, λένε ότι το Ισραήλ όπου να ’ναι θα προσπαθήσει να βομβαρδίσει πυρηνικές εγκαταστάσεις του Ιράν. Πόσο κοντά είμαστε σε μια τέτοια επίθεση ή πρόκειται για μια από τις συνηθισμένες απειλές;
Είναι μέρος του ψυχολογικού πολέμου της Αμερικής. Παράλληλα, επιχειρεί να παρουσιάσει το Ιράν ως ανασφαλή περιοχή, ώστε να μην προχωρήσει καμία επένδυση στη χώρα. Όσον αφορά το στόλο που αναφέρετε, δεν είναι πρώτη φορά που έρχονται, έχουν έρθει πολλές φορές στα στενά του Ορμούζ, που γεωγραφικά είναι δίπλα μας. Αν οι ΗΠΑ είχαν βγει από την κρίση του Ιράκ και του Αφγανιστάν, τότε ενδεχομένως να είχαν περισσότερες πιθανότητες τα σχέδιά τους.
Μια τυχοδιωκτική επίθεση εκ μέρους του Ισραήλ κι όχι των ΗΠΑ;
Το Ισραήλ είναι πολύ μικρό για να προβεί από μόνο του σε μια τέτοια ενέργεια. Αυτό το σχέδιο που μου λέτε δεν συμβαδίζει με το μέγεθος του Ισραήλ. Η αλήθεια είναι ότι οι ιμπεριαλιστές έχουν βασικά εργαλεία στα χέρια τους. Ένα από αυτά είναι οι κόρνες στη διεθνή σκηνή. Το Ισραήλ είναι σαν να νιαουρίζει μια διεθνής γατούλα πάνω σ’ ένα μικρόφωνο το οποίο είναι συνδεδεμένο με τεράστια ηχεία. Κάθε μέρα φωνάζουν από αυτές τις κόρνες, απλά και μόνο για να μην ακούσει η διεθνής κοινή γνώμη τις κραυγές του παλαιστινιακού λαού. Δημιουργούν κλίμα, ώστε να ξεκαθαρίσουν λογαριασμούς με τους Παλαιστινίους και το Λίβανο.
Αντίθετα, το Ιράν έχει 75 εκατομμύρια πληθυσμό, και το 65% είναι κάτω των 30 ετών. Δηλαδή, έχει 40 εκατομμύρια νέους ανθρώπους. Το μοναδικό θέμα που απασχολεί την ιρανική κυβέρνηση είναι η οικονομία, να βρει απασχόληση γι’ αυτούς τους νέους.
Στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, τον Ιούνιο, ελήφθη απόφαση για κυρώσεις εναντίον του Ιράν. Το ενδιαφέρον, όμως, εστιάζεται στη στάση της Ρωσίας και της Κίνας, οι οποίες υπερψήφισαν τις κυρώσεις. Πώς μπορεί να ερμηνευτεί αυτή η στάση;
Η αλλαγή πλεύσης ορισμένων χωρών επηρεάστηκε από τις συγκυριακές ανάγκες τους εκείνη την περίοδο. Εμείς, δεν ζητήσαμε καμία βοήθεια από οποιαδήποτε χώρα. Η επανάστασή μας, αν θυμάστε, είχε ως κεντρικό σύνθημα «ούτε ανατολή, ούτε δύση». Τόνιζε, δηλαδή, τη σημασία της ανεξαρτησίας της χώρας. Έχουμε πολύ καλές σχέσεις και με τη Ρωσία και με την Κίνα. Αυτές οι δύο χώρες είναι ελεύθερες, στο πλαίσιο των εθνικών τους συμφερόντων να αποφασίζουν ποια πολιτική θα ακολουθήσουν. Ωστόσο, δεν έχουμε δει κάποιες ενδείξεις πως έχουν απομακρυνθεί από μας κι έχουν υιοθετήσει τις δυτικές θέσεις. Το γιατί έκαναν μία συγκυριακή στροφή θα πρέπει να ρωτήσετε τις ίδιες.
Ο πολυπολικός κόσμος
Προχωράμε σ’ έναν πολυπολικό κόσμο. Δηλαδή, η παντοκρατορία των Αμερικάνων αμφισβητείται. Η Λατινική Αμερική αποτελεί ένα παράδειγμα της αποδέσμευσης. Η Ρωσία έχει ανασυγκροτηθεί και προσπαθεί να παίξει κάποιο ρόλο. Υπάρχει η Κίνα, η Ομάδα της Σαγκάης και ίσως να υπάρξουν διαφοροποιήσεις και από ευρωπαϊκές χώρες. Στην πορεία, λοιπόν, για έναν πολυπολικό κόσμο, μπορεί να δημιουργηθεί μια ομάδα χωρών που να παίζει έναν πιο προοδευτικό, πιο προωθητικό ρόλο, αμφισβητώντας την ηγεμονία των ΗΠΑ;
Είναι σαφές ότι η αμερικανική παντοδυναμία πάει προς το τέλος της. Και αυτό, γιατί οι παράγοντες ισχύος του 21ου αιώνα δεν είναι οι ίδιοι με αυτούς που ίσχυαν τον 20ό. Πόσα τανκς έχω; Άρα, μπορώ να επιβάλω τη βούλησή μου. Δεν μπορείς να βρεις σε μία χώρα κανέναν λαό που να δέχεται 100% όλα αυτά που του λέει η ίδια η κυβέρνησή του. Δεν, είναι, λοιπόν, σήμερα η εποχή που οι Αμερικανοί, με το έτσι θέλω και με απεριόριστη ελευθερία θα ρίξουν μια ατομική βόμβα. Όλα στηρίζονται στις οικονομικές εξελίξεις. Οι οικονομικοί πόλοι, λοιπόν, που αναφέρατε και θα πρέπει να εντάξουμε και την Ινδία σε αυτούς, θα παίξουν πολύ σημαντικό ρόλο στις νέες παγκόσμιες ισορροπίες. Σ’ αυτό το πλαίσιο, που -κατά τη μου γνώμη μου- είναι πολύ ενδιαφέρον, το Ιράν έχει όλα τα κριτήρια ώστε να ενταχθεί σ’ έναν οικονομικό πόλο. Το Ιράν προετοιμάζεται στη δημιουργία νέων περιφερειακών πόλων και θα παίξει εποικοδομητικό ρόλο στη διαχείριση των παγκόσμιων ζητημάτων.
Να προσθέσω, επίσης, ότι η Ευρώπη ή ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες που θέλουν να συμμετάσχουν στην παγκόσμια νέα τάξη πραγμάτων, γνωρίζουν πολύ καλά ότι η οικονομική ασφάλεια της Ευρώπης, η οποία επηρεάζεται από τον βασικό παράγοντα της ενέργειας, δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί χωρίς το Ιράν. Κάθε χειμώνα βλέπετε τις εντάσεις που δημιουργούνται με τη Ρωσία. Η Ευρώπη δεν μπορεί να δεχτεί το μονοπώλιο που θέλουν να κρατήσουν ορισμένες χώρες. Το μόνο, λοιπόν, εμπόδιο για να ανοίξει η στρόφιγγα της ενέργειας στην Ευρώπη, είναι οι Αμερικάνοι.
Τέλος, αν μου επιτρέπετε, θέλω να κάνω τρεις προτάσεις: Αν οι Αμερικανοί αλλάξουν τους συμβούλους του προέδρου, εάν οι Αμερικανοί προτιμήσουν τα συμφέροντα της Ευρώπης και της Ασίας και θυσιάσουν τα συμφέροντα ενός καθεστώτος εισβολής, αν πάψουν να είναι ο «σούπερμαν» της παγκόσμιας σκηνής, τότε ο κόσμος θα είναι πολύ καλύτερος.
Και η δική μου προσδοκία, προσδοκία ενός ανθρώπου που παρακολουθεί εδώ και 24 χρόνια στενά τις διεθνείς εξελίξεις, ο οποίος ήταν ταυτόχρονα και οικονομικός ερευνητής, είναι να μην επιτρέψουμε να βρίσκεται σε κωματώδη κατάσταση, ή σε κατάσταση υπνηλίας, η κοινή γνώμη. Βασικός στόχος της ιρανοφοβίας είναι η εκτροπή της προσοχής της διεθνούς κοινής γνώμης απ’ όσα συμβαίνουν στην Παλαιστίνη.
Αυτό, λοιπόν, που προσδοκώ από σας που μιλάτε τη γλώσσα του κόσμου, είναι να θέτετε το ερώτημα: Είναι απειλή για τη διεθνή κοινότητα το σημερινό Ιράν και δεν είναι με όσα έχει κάνει το Ισραήλ; Ας διαβάσουμε ιστορία, ας μάθουμε πότε τα τελευταία 200-300 χρόνια έχει επιτεθεί το Ιράν σε γειτονική ή σε οποιαδήποτε άλλη χώρα και ας διαβάσουμε τι έχουν κάνει οι Αμερικανοί και οι ισραηλινοί τα τελευταία 50 χρόνια.
Οι σχέσεις Αθήνας - Τεχεράνης
Θα επηρεάσει η προσέγγιση Ελλάδας-Ισραήλ τις ελληνοϊρανικές σχέσεις που μέχρι πρότινος θεωρούνταν ως πρότυπο καλής συνεργασίας;
Το θέμα της συνεργασίας του Ισραήλ με την Ελλάδα, αφορά την εξωτερική πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης. Κάθε χώρα είναι ελεύθερη να εφαρμόζει την πολιτική της και σε μας δεν δίνεται κανένα δικαίωμα να παρεμβαίνουμε σ’ αυτό. Λαμβάνουμε υπόψη, όμως, τις σχέσεις των δύο χωρών και των δύο λαών, του Ιράν και της Ελλάδας, και τις διαβεβαιώσεις που έχουν δοθεί από την ελληνική κυβέρνηση ότι η συνεργασία Ελλάδας – Ισραήλ δεν είναι κατά καμίας χώρας, πόσο μάλλον κατά του Ιράν.
Είμαστε δύο χώρες με αρχαίους λαμπρούς πολιτισμούς, με πολύ μεγάλη ιστορία και η σχέση ανάμεσα στους δύο λαούς θα μπορούσε να είναι πρότυπο θετικών σχέσεων στον κόσμο δύσης και ανατολής. Πώς ερμηνεύετε τα πολύ θερμά αισθήματα που νιώθει ο ιρανικός λαός για την Ελλάδα;
Όπως σας είπα, καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν έχει τη θέση της Ελλάδας για μας, τόσο σε επίπεδο ηγεσίας, όσο και στον απλό κόσμο. Αυτό έχει διάφορες αιτίες. Ένας λόγος ίσως να είναι ότι οι χώρες μας υπήρξαν στην αρχαιότητα βασικοί πόλοι του πολιτισμού της ανατολής και της δύσης και δεν θα βρείτε καμία επιστήμη στον κόσμο που να μην έχει επηρεαστεί από τις επιστήμες και το λόγο των αρχαίων Ελλήνων και των Ιρανών. Δεύτερον, είναι τα πολλά κοινά χαρακτηριστικά που έχουν οι δύο λαοί. Και τρίτον, η γεωπολιτική θέση των δύο χωρών. Όταν με το καλό ξεπεραστούν κάποια από τα προβλήματα που έχουμε με μερικές δυτικές χώρες, να ξέρετε ότι η Ελλάδα θα είναι η πύλη εισόδου της ενέργειας του Ιράν στην Ευρώπη. Η εισαγωγή φτηνού φυσικού αερίου σε κάθε χώρα σημαίνει μια μικρή επανάσταση στον τομέα της βιομηχανίας της. Το παρελθόν, λοιπόν, η κοινή γνώμη των δύο χωρών και τα κοινά χαρακτηριστικά των δύο λαών, οι προσδοκίες και οι προοπτικές που υπάρχουν για μελλοντικές συνεργασίες, δημιουργούν ευνοϊκό και θετικό κλίμα μεταξύ των δύο λαών. Είμαι εδώ περίπου δύο χρόνια και λίγους μήνες. Η χώρα σας είναι πολύ όμορφη. Ωστόσο όταν επιστρέψω και μου πουν τι πράγμα ήταν πιο όμορφο στην Ελλάδα θα πω ότι ήταν η σκέψη του λαού της.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι οι Έλληνες συμπαραστάθηκαν στους Παλαιστίνιους. Ένα παράδειγμα σας έφερα που δείχνει πόσο κοντά βρίσκονται οι δύο λαοί μας. Δείχνει την κοινή μας στάση απέναντι στην καταπίεση και στην καταπάτηση των δικαιωμάτων ενός λαού. Τι άλλα συμφέροντα θα μπορούσαμε να έχουμε εκτός από καρδιά και συναισθήματα ανθρώπινα; Έχουμε μια παροιμία που λέει «εφόσον ο γείτονάς σου έχει πρόβλημα κι εσύ κάνεις πως δεν το βλέπεις, παύεις να είσαι άνθρωπος».
Το θέμα της συνεργασίας του Ισραήλ με την Ελλάδα, αφορά την εξωτερική πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης. Κάθε χώρα είναι ελεύθερη να εφαρμόζει την πολιτική της και σε μας δεν δίνεται κανένα δικαίωμα να παρεμβαίνουμε σ’ αυτό. Λαμβάνουμε υπόψη, όμως, τις σχέσεις των δύο χωρών και των δύο λαών, του Ιράν και της Ελλάδας, και τις διαβεβαιώσεις που έχουν δοθεί από την ελληνική κυβέρνηση ότι η συνεργασία Ελλάδας – Ισραήλ δεν είναι κατά καμίας χώρας, πόσο μάλλον κατά του Ιράν.
Είμαστε δύο χώρες με αρχαίους λαμπρούς πολιτισμούς, με πολύ μεγάλη ιστορία και η σχέση ανάμεσα στους δύο λαούς θα μπορούσε να είναι πρότυπο θετικών σχέσεων στον κόσμο δύσης και ανατολής. Πώς ερμηνεύετε τα πολύ θερμά αισθήματα που νιώθει ο ιρανικός λαός για την Ελλάδα;
Όπως σας είπα, καμία ευρωπαϊκή χώρα δεν έχει τη θέση της Ελλάδας για μας, τόσο σε επίπεδο ηγεσίας, όσο και στον απλό κόσμο. Αυτό έχει διάφορες αιτίες. Ένας λόγος ίσως να είναι ότι οι χώρες μας υπήρξαν στην αρχαιότητα βασικοί πόλοι του πολιτισμού της ανατολής και της δύσης και δεν θα βρείτε καμία επιστήμη στον κόσμο που να μην έχει επηρεαστεί από τις επιστήμες και το λόγο των αρχαίων Ελλήνων και των Ιρανών. Δεύτερον, είναι τα πολλά κοινά χαρακτηριστικά που έχουν οι δύο λαοί. Και τρίτον, η γεωπολιτική θέση των δύο χωρών. Όταν με το καλό ξεπεραστούν κάποια από τα προβλήματα που έχουμε με μερικές δυτικές χώρες, να ξέρετε ότι η Ελλάδα θα είναι η πύλη εισόδου της ενέργειας του Ιράν στην Ευρώπη. Η εισαγωγή φτηνού φυσικού αερίου σε κάθε χώρα σημαίνει μια μικρή επανάσταση στον τομέα της βιομηχανίας της. Το παρελθόν, λοιπόν, η κοινή γνώμη των δύο χωρών και τα κοινά χαρακτηριστικά των δύο λαών, οι προσδοκίες και οι προοπτικές που υπάρχουν για μελλοντικές συνεργασίες, δημιουργούν ευνοϊκό και θετικό κλίμα μεταξύ των δύο λαών. Είμαι εδώ περίπου δύο χρόνια και λίγους μήνες. Η χώρα σας είναι πολύ όμορφη. Ωστόσο όταν επιστρέψω και μου πουν τι πράγμα ήταν πιο όμορφο στην Ελλάδα θα πω ότι ήταν η σκέψη του λαού της.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι οι Έλληνες συμπαραστάθηκαν στους Παλαιστίνιους. Ένα παράδειγμα σας έφερα που δείχνει πόσο κοντά βρίσκονται οι δύο λαοί μας. Δείχνει την κοινή μας στάση απέναντι στην καταπίεση και στην καταπάτηση των δικαιωμάτων ενός λαού. Τι άλλα συμφέροντα θα μπορούσαμε να έχουμε εκτός από καρδιά και συναισθήματα ανθρώπινα; Έχουμε μια παροιμία που λέει «εφόσον ο γείτονάς σου έχει πρόβλημα κι εσύ κάνεις πως δεν το βλέπεις, παύεις να είσαι άνθρωπος».
Ποιος είναι ο Μεχντί Χοναρντόστ
Ο πρέσβης της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν στην Αθήνα, κ Μεχντί Χοναρντόστ, γεννήθηκε το 1958 στην Τεχεράνη και σπούδασε Οικονομικές Επιστήμες.
Από το 1990 διετέλεσε στέλεχος του υπουργείου Εξωτερικών του Ιράν στην Τεχεράνη, σε διάφορα τμήματα (Ν.Α. Ασίας), γενικός διευθυντής του Τμήματος Διοίκησης του υπουργείου Εξωτερικών, εκπρόσωπος της διπλωματικής αποστολής του Ιράν στο Πεκίνο (1994), πρόξενος της πρεσβείας στη Βομβάη – Ινδία (1993-2003) και από τον Σεπτέμβριο του 2008 είναι πρέσβης στην Αθήνα.
Έχει συγγράψει δύο βιβλία: Γεωγραφία της Ινδίας και Κίνα, ενέργεια, Μέση Ανατολή
Από το 1990 διετέλεσε στέλεχος του υπουργείου Εξωτερικών του Ιράν στην Τεχεράνη, σε διάφορα τμήματα (Ν.Α. Ασίας), γενικός διευθυντής του Τμήματος Διοίκησης του υπουργείου Εξωτερικών, εκπρόσωπος της διπλωματικής αποστολής του Ιράν στο Πεκίνο (1994), πρόξενος της πρεσβείας στη Βομβάη – Ινδία (1993-2003) και από τον Σεπτέμβριο του 2008 είναι πρέσβης στην Αθήνα.
Έχει συγγράψει δύο βιβλία: Γεωγραφία της Ινδίας και Κίνα, ενέργεια, Μέση Ανατολή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου